Van der Born is de vrouw achter Ines Gloves, een Nederlands bedrijf gespecialiseerd in luxe, leren handschoenen. Het heeft gevoerde exemplaren in de collectie, zoals lange, paarse ‘operahandschoenen’ met een voering van rood kasjmier. Maar de handschoenen zijn niet bedoeld om handen warm te houden. Ze zijn in de eerste plaats bedoeld als elegante accessoires. 

Famke Jansen, Lady Gaga en Gisele Bündchen

„We zijn niet heel groot, maar de hele wereld kijkt naar ons”, zegt Van den Born, een kleine vrouw in zwarte kleren die haar lange grijze haar los draagt. „De eerste keer dat de Duitse Vogue een paar wilde lenen, geloofden we het bijna niet. Nu vinden we het heel gewoon dat we verzoeken krijgen van zowat alle Vogues.”

Met te lage prijzen bouw je geen zaak op. 

Gisele Bündchen droeg Ines Gloves op een foto van Steven Meisel, Sienna Miller op een foto van Mario Testino, Famke Janssen in de filmserie X-Men. Lady Gaga in de clip van Poker Face. Madonna heeft niet zo lang geleden een partijtje geleend. 

Zoon Bob Borstlap, die mede-eigenaar is en de foto’s voor de site maakt, denkt ze bij Máxima te hebben gezien. Maar omdat veel bekende mensen de handschoenen via hun stylisten of assistenten bestellen, durft hij dat niet met zekerheid te zeggen. Wat hij wel weet: in tegenstelling tot de Britse koningin trekt zij haar handschoenen altijd uit als ze iemand de hand schudt. „Ik leid daaruit af dat ze persoonlijk contact belangrijk vindt.”

Martelwerktuigen

Ines Gloves is gevestigd op een grote bovenwoning op de Amsterdamse Wallen. Van den Born woont er met haar echtgenoot, die arts is en in het huis een anti-rimpelpraktijk heeft. In Van den Borns kantoortje, dat grenst aan de woonkamer, is de speciale handschoenennaaimachine weggehaald: haar producenten weten inmiddels hoe ze haar handschoenen wil hebben. Er staan stapels van de zwarte dozen waarin de handschoenen worden verpakt, een muur is behangen met de exemplaren die ze uitleent voor modefoto’s. Op het bureau liggen vrolijk gekleurde handschoenen klaar voor verzending. Het merk is in een aantal winkels te vinden – allemaal buiten Nederland – maar het leeuwendeel wordt online verkocht. 

Haar leeftijd wil Van den Born niet zeggen, maar ze is van de generatie die handschoenen heeft gedragen omdat dat zo hoorde. Ze heeft nog een paar van vroeger bewaard: wonderbaarlijk mooi gebleven turquoise glacés. 

Ze herinnert zich hoe ze in de jaren zestig met haar moeder en drie oudere zussen naar het modehuis Meddens in Den Haag ging om handschoenen te kopen. De Van den Borns waren „een beetje een kakfamilie, zal ik maar zeggen” – en volgens haar ging Meddens speciaal voor hen open. „Handschoenenleer was toen stugger dan nu. Ze hadden een soort martelwerktuigen waar je je hand in moest zetten, en dan werden die glacés aan je arm geworsteld. Dat paste dan niet goed, en er kwamen tangen aan te pas om het op te rekken.” Vervolgens moesten ze een tijdje aan blijven, zodat de warmte van de huid het leer soepeler en wat wijder maakte. Heimwee naar die „belachelijke poppenkast” is niet wat haar terugbracht naar de handschoenen; Van den Born, die jarenlang in de farmaceutische industrie werkte, herontdekte ze uit noodzaak.

Een tweede huidje

Eind jaren negentig, toen ze de verkoop en marketing deed voor een bedrijf gespecialiseerd in cardiologische apparatuur, gleed tijdens een bezoek aan een ziekenhuis in Leipzig haar tas van haar schouder. Hij schampte langs haar rechterhand. De hand werd buitensporig gehavend: hij bloedde hevig, een hele lap huid hing los. Later bleek dat ze een auto-immuunziekte had, waardoor haar handen gemakkelijk beschadigden en ze snel blauwe plekken kreeg.

Om haar handen aan het oog te onttrekken en ze te beschermen, kocht ze een paar vingerloze handschoenen bij C&A. „Van acryl, ze kriebelden ontzettend. Toen dacht ik: wat ik nodig heb is een tweede huidje.” Bij een stoffenzaak schafte ze een lap zeemleer aan, op eBay vond ze oude boeken waarin werd uitgelegd hoe je leren handschoenen moest maken. En zo naaide ze thuis haar eerste paar, „gewoon op de Singer-naaimachine”.

Ik vind dat er altijd zo ingewikkeld wordt gedaan over handschoenen.

Een paar jaar later raakte ze haar baan kwijt. De „zak geld” die ze had meegekregen, had ze niet echt nodig, en dus besloot ze er „iets leuks” mee te doen: een webshop opzetten voor de handschoenen die ze inmiddels in allerlei kleuren had gemaakt en waarover ze vaak complimenten kreeg. Ze reisde naar Noord-Italië om leer in te kopen – ze had er geen idee van dat er speciaal handschoenenleer is, dat veel dunner en rekbaarder is en dat je in Zuid-Italië koopt.

Aanvankelijk verkocht Van den Born alleen vingerloze handschoenen, maar al snel kwamen daar handschoenen met vingers bij. Ze maakte de eerste drie jaar alles zelf. Les gants d’Ines heette haar site in het begin, te vinden via de link gloveseurope.com. Ze hield haar prijzen zo laag mogelijk. „Ik verloor er niks op, maar ik verdiende er ook niks aan. Tot ik werd gebeld door een kostuumontwerper die handschoenen zocht voor een musical. Hij vertelde dat hij had getwijfeld om me te bellen; hij dacht: met die prijzen kon het niet echt goed zijn. Toen begreep ik dat je met te lage prijzen geen zaak opbouwt.”

De website van Ines Gloves trekt ruim duizend bezoekers per dag en zet nu „een paar ton” per jaar om. De handschoenen worden gemaakt bij verschillende producenten in vooral Italië, Hongarije en Tsjechië. Dat hangt af van de specialiteit van de fabrieken, en de beschikbaarheid. Flink wat specialisten zijn de afgelopen jaren gestopt, hoewel sommige oude familiebedrijven juist een eigen webshop beginnen. In Peru worden de handschoenen gemaakt van pekarileer. Laatst is ze 64 paar kwijtgeraakt, omdat ze niet over alle papieren bleek te beschikken om ze in te voeren. „Ik heb nog wel een rechtszaak aangespannen omdat ik het niet kon uitstaan, maar die heb ik verloren.” 

‘Mannen in SM-kelders’

Ines Gloves heeft de mode mee. Jassen hebben de laatste jaren vaak kortere mouwen, die gemaakt lijken voor lange handschoenen. Maar het zijn niet alleen modieuze vrouwen die haar handschoenen kopen. Het publiek beweegt zich tussen „republikeinse Amerikaanse vrouwen die moeten aanzitten bij diners” en „mannen in SM-kelders”.

Die laatste groep was de eerste jaren verreweg in de meerderheid; zo’n zeventig procent van het aantal klanten, schat Van den Born. Ze kreeg het door toen bezoekers van de site begonnen te vragen of de lange dameshandschoenen werden gemaakt in grote maten. „En vragen via de chatfunctie: ‘draag je nu zelf ook handschoenen?’ Of ze sturen gephotoshopte voorbeelden van fetish-pakken met de vraag of we die kunnen maken van handschoenenleer. Ik blijf altijd aardig, maar ik maak er wel meteen korte metten mee. Wij zijn zelf helemaal niet zo.”

Om uit de fetish-hoek te komen werd de site een jaar of zes geleden veranderd en verrijkt met foto’s van een jonge vrouw die de handschoenen draagt bij frisse jurken, waardoor duidelijk is dat Ines Gloves geen bedrijf in erotische lederwaren is. „Omdat we niet helemaal gek zijn, het is een grote en gemakkelijke markt” is er sinds twee jaar een speciale site, Dutch Leather Design, waar niet alleen lange handschoenen, maar ook spreien, capes, kousen en ochtendjassen van zwart handschoenenleer worden aangeboden.

De meeste klanten komen uit de Verenigde Staten. Voor hen zijn de handschoenen een symbool van Europese elegantie en etiquette. Over dat laatste worden dan ook vaak vragen gesteld als ‘Mag ik met handschoenen aan eten?’ Vroeger mocht dat niet, zo is op de site te lezen; men at, rookte en dronk nooit met handschoenen aan. „Ik vind dat er altijd zo ingewikkeld wordt gedaan over handschoenen”, zegt Van den Born. „Dus heb ik mijn eigen regels gemaakt.”
Die komen kort gezegd hierop neer: draag altijd handschoenen.